συναρθμούμαι

-όομαι, Α

είμαι συναρμοσμένος («ὁ τράχηλος συναρθμοῡται», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀρθμῶ «ενώνω, συνδέω» (< ἀρθμός «σύνδεσμος, φιλία») κατά τα συνηρημένα σε -όω / -ῶ].